تلختر از آنچه
در شكست حقارتبار برابر سايپا رخ داد، حكايت امروز مصطفي دنيزلي است و
دستهاي خالياش. اينكه با همين دست خالي او بايد پرسپوليس را به ميدان
نبردي بفرستد كه در سوي ديگرش تراكتورسازي ايستاده؛ آن هم با انگيزهاي
مثالزدني به خاطر نزديكتر شدن به دروازه آسيا. پرسپوليس
هم البته چارهاي پيش رو ندارد جز بردن اين بازي كه پيش درآمدي است براي
رويارويي دوباره با الهلال تا حيثيت زير سوال رفتهاش را بازيابد؛ اتفاقي
كه بسته به هنر افندي است در بازي گرفتن از اين سرخهاي خسته و بيانگيزه.
نگاه اول دنيزلي بدون شك به دروازه است، جايي كه آسمير آودوكيچ به اجبار
سهمي از آن ندارد و حسين هوشيار هم با آنچه مقابل سايپا از سر گذراند،
نميتواند گزينهاي مطمئن برايش باشد. پس دوباره نوبت ميرسد به ميثاق
معمارزاده كه شرايط امروز هوشيار را پيشتر بارها تجربه كرده است. او را در
بازي با تراكتورسازي درون دروازه پرسپوليس خواهيم ديد و يك خط جلوتر از او
محمد نصرتي و عليرضا نورمحمدي تنها انتخابهاي مصطفي دنيزلي هستند براي
بخش مياني خط دفاع. دست راست آنها عليرضا محمد ميايستد كه بعد از 2 ماه،
دوباره قرعه بازي به نامش خورده و در جناح مقابل، ابراهيم شكوري بازي خواهد
كرد. او هم البته يكي از پراشتباهترينهاي بازي پيش بود اما همان گلي كه
زد، جانش را خريد تا مجبور به نيمكتنشيني نباشد.
غيبت
هافبكهاي دفاعي – نوري، زارع و آقازماني – هم البته خيلي بيتأثير نبوده
چرا كه مجتبي شيري اگر قرار به بازي كردنش باشد يك خط جلوتر ميرود تا سمت
چپ خط دفاعي براي شكوري خالي بماند. خود شيري هم البته از بابت حضورش آسوده
خاطر نيست و شايد سرمربي تركيهاي بخواهد به محمدحسين كنعاني كه خيلي هم
به فوتبالش اعتقاد دارد فرصت بدهد و او را به عنوان يكي از دو هافبك دفاعي
تيم در كنار حسين بادامكي به بازي بگيرد. دست دنيزلي اما حتي براي همين
انتخاب تازه هم باز نيست چرا كه كنعاني از يكشنبه به اردوي تيم جوانان رفته
و تا يك روز پيش از بازي از پرسپوليس دور خواهد بود. ممدوتال هم كه هرگز
بازيكن دلخواه دنيزلي نبوده با نمايش آخرش، حالا نيز اميدي به بازي كردن
ندارد. در
عوض، علي كريمي تنها بازيكني است كه سرمربي بيدغدغه و با چشماني بسته
نامش را مينويسد براي اين بازي. كريمي مثل هميشه هافبك تهاجمي پرسپوليس
خواهد بود و پشت سر تك مهاجم. دست راستش غلامرضا رضايي ميايستد كه
هماهنگياش با كاپيتان هميشه چشمگير است و براي سمت چپ، اميرحسين فشنگچي
گزينه اول است. هرچه باشد او به نسبت هادي نوروزي در ذهن سرمربي مورد
اعتمادتر است و البته دقيقتر از جواد كاظميان كه مقابل سايپا فرصتهاي
بسياري را سوزاند. اگرچه ممكن است جايش در تركيب ثابت را به يكي از همين دو
نفر بدهد. آخرين
پست خالي هم ميرسد به ايمون زايد؛ مهاجمي كه هر وقت انتظاري از او نبوده،
شاهكار كرده و با همه اشتباههايش از همه فورواردهاي پراشتباه و گل نزن
پرسپوليس سرتر به نظر ميرسد. اگر هم جز اين باشد محدوديت انتخابهاي مصطفي
دنيزلي مجال نميدهد به يك چينش بهتر. در حقيقت اين تيمي كه برشمرديم با
اين بازيكنان، نه تيم دلخواه مرد تركيهاي است و نه آنچه هواداران
ميخواهند اما بهترين تيمي است كه شايد دنيزلي ميتواند بسازد از داشتههاي
امروزش. به ويژه كه او را تنها فوتبال رو به جلو و سراسر تهاجمي راضي
ميكند و اين پرسپوليس شايد حتي قابليت تغيير از 1-3-2-4 به 3-3-4 را هم
نداشته باشد چرا كه با توجه به پراشتباه بودن مدافعان سرخپوش و تك نفره شدن
هافبك دفاعي، تراكتورسازي كه معمولاً تهاجمي بازي ميكند راحتتر به
دروازه هميشه گشوده پرسپوليس نزديك ميشود و اينگونه شايد دنيزلي و تيمش
ريسكي خطرناكتر را به جان بخرند.
منبع:تراختور بایراقی