Tabriz Phone Book
در نخستین روز جشنواره تئاتر فجر گروه «گلو» از کشور فرانسه
نمایش خیابانی «سوارکاران» به کارگردانی «ژان لوک پروو» را به اجرا در
آورد که در ابتدای این نمایش یک هنرپیشه با حرکات نمایشی خود مردم را با
خود همراه می کرد
و کار وی مقدمه ای بود برای قسمت اصلی نمایش و ورود سه هنرپیشه سوارکار که به صحنه نمایش وارد شدند.
نمایش «سوارکاران» داستان روایی خاصی را به نمایش نمی گذاشت بلکه با اجرای قوی سه هنرپیشه قصد داشت طبقه اشراف و ثروتمند فرانسه را مورد نقد قرار دهد و با ایجاد فضای کمیک این طبقه را به سخره می گرفت. مهارت این سه بازیگر در رئال در آوردن اسب سواری بسیار قابل تحسین بود و تا حدی سوار شدن بر اسب را واقعی جلوه می دادند که مخاطب در اواسط نمایش متوجه می شود که دو پای روی اسب مصنوعی است و دو پایی که به عنوان پای اسب نشان داده می شد در واقع پای خود بازیگران است.
استقبال مخاطب از این نمایش با وجود هوای بارانی بسیار چشم گیر بود و از نکاتی که مخاطب را به خود جلب می کرد جملات فارسی بود که بازیگران نمایش با لهجه آلمانی خود بیان می کردند و از مخاطب می خواستند که پاسخ آنها را بدهد کمی بعد از شروع نمایش یکی از بازیگران که کارگردان هم بود اسامی اسب ها را به مخاطب اعلام کرد که یابو و سیب زمینی نام دو اسب بود و نام سومین اسب را «علی دایی» انتخاب کردند که اعلام این اسم با واکنش های متفاوت تماشاگران روبرو شد عده ای که تا به این لحظه از نمایش لذت می بردند لبخندشان محو شد و دیگر نمایش را همراهی نکردند عده ای هم با گروه نمایشی همراه شدند و نام این بازیکن را چندین بار سر دادند و عده ای دیگر به نشانه اعتراض نام «زین الدین زیدان» را به صدا در آوردند.
واکنش های متفاوت مخاطبان موجب شد که در آخر نمایش مترجم گروه به روی صحنه بیاید و اعلام کند این تنها یک شوخی بود و ما قصد توهین به شخصیتی را نداشیم. اما سوال اینجاست که آیا می توان به همین سادگی با یک شخصیت ملی چنین شوخی کرد و آن را یک شوخی تلقی کرد آیا وظیفه تئاتر که فرهنگ سازی است را فراموش کرده ایم و به جای فرهنگ سازی به تخریب فرهنگی باید بپردازیم شاید بهتر بود بازبینان محترم جلوی این شوخی را در مرحله بازبینی می گرفتند و به جای ممیزی های بیش از حد به یک نمایشنامه و تکه پاره کردن آن اجازه نمی دادند چنین اتفاقاتی آن هم در یک جشنواره بین المللی رخ دهد.
و کار وی مقدمه ای بود برای قسمت اصلی نمایش و ورود سه هنرپیشه سوارکار که به صحنه نمایش وارد شدند.
نمایش «سوارکاران» داستان روایی خاصی را به نمایش نمی گذاشت بلکه با اجرای قوی سه هنرپیشه قصد داشت طبقه اشراف و ثروتمند فرانسه را مورد نقد قرار دهد و با ایجاد فضای کمیک این طبقه را به سخره می گرفت. مهارت این سه بازیگر در رئال در آوردن اسب سواری بسیار قابل تحسین بود و تا حدی سوار شدن بر اسب را واقعی جلوه می دادند که مخاطب در اواسط نمایش متوجه می شود که دو پای روی اسب مصنوعی است و دو پایی که به عنوان پای اسب نشان داده می شد در واقع پای خود بازیگران است.
استقبال مخاطب از این نمایش با وجود هوای بارانی بسیار چشم گیر بود و از نکاتی که مخاطب را به خود جلب می کرد جملات فارسی بود که بازیگران نمایش با لهجه آلمانی خود بیان می کردند و از مخاطب می خواستند که پاسخ آنها را بدهد کمی بعد از شروع نمایش یکی از بازیگران که کارگردان هم بود اسامی اسب ها را به مخاطب اعلام کرد که یابو و سیب زمینی نام دو اسب بود و نام سومین اسب را «علی دایی» انتخاب کردند که اعلام این اسم با واکنش های متفاوت تماشاگران روبرو شد عده ای که تا به این لحظه از نمایش لذت می بردند لبخندشان محو شد و دیگر نمایش را همراهی نکردند عده ای هم با گروه نمایشی همراه شدند و نام این بازیکن را چندین بار سر دادند و عده ای دیگر به نشانه اعتراض نام «زین الدین زیدان» را به صدا در آوردند.
واکنش های متفاوت مخاطبان موجب شد که در آخر نمایش مترجم گروه به روی صحنه بیاید و اعلام کند این تنها یک شوخی بود و ما قصد توهین به شخصیتی را نداشیم. اما سوال اینجاست که آیا می توان به همین سادگی با یک شخصیت ملی چنین شوخی کرد و آن را یک شوخی تلقی کرد آیا وظیفه تئاتر که فرهنگ سازی است را فراموش کرده ایم و به جای فرهنگ سازی به تخریب فرهنگی باید بپردازیم شاید بهتر بود بازبینان محترم جلوی این شوخی را در مرحله بازبینی می گرفتند و به جای ممیزی های بیش از حد به یک نمایشنامه و تکه پاره کردن آن اجازه نمی دادند چنین اتفاقاتی آن هم در یک جشنواره بین المللی رخ دهد.
دانلود نرم افزار خبررسانی تیم تراکتورسازی برای اندروید